Aktualności

Profesor Julian Aleksandrowicz

2017-12-22 13:05:00

Wspomnienie pośmiertne

Należał do tych niezwykłych, nieprzeciętnych ludzi, którzy potrafią w swoje życie wpisać coś więcej niż codzienność. Wielki uczony, a jednocześnie humanista, widział sens swojej pracy w pomocy człowiekowi.

Wiadomość o śmierci zasmuciła Jego licznych przyjaciół, naśladowców, współpracowników, którzy uczyli sie od Niego na pierwszym palnie widzieć prawdziwe dobro drugiego człowieka. Wyraziło sie to również w Jego ostatniej woli, aby na mogile nie składać kwiatów, a datki przeznaczyć na działalność Krakowskiego Oddziału Towarzystwa Chorych na Stwardnienie Rozsiane.
Aktywność Profesora była zawsze wręcz – jak to ktoś określił – hekatyczna. Odzwierciedlała się zarówno w dziedzinie badań / rozpoczął pracę naukową w hematologii od sposobów konserwacji krwi, a ogromne zasługi położyli na polu poznania patogenezy, epidemiologii i terapii białaczek, jak i w niezliczonych poczynaniach typu organizacyjnego, społecznego, dydaktycznego czy wychowawczego.

Ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. W Jego auli w czerwcu ub. roku w gronie paru pokoleń Jego wychowanków czciliśmy 54-lecie uzyskania tytułu doktora. 20 sierpnia 1988 roku obchodził swe 80 urodziny. Podczas obu tych uroczystości Profesor przekazywał swój duchowy testament, ostrzegał przed skutkami bezmyślnych działań , dewastowania środowiska życia, wskazywał drogi ratunku. Mawiał, że swoimi koncepcjami szykuje dla nas arkę na wypadek potopu.
Był niezmordowany w upowszechnianiu wiedzy o warunkach i sposobach zachowania zdrowia i przedłużenia życia. Wszedł do grona polskich uczonych, których nazwiska są dobrze znane w środowiska naukowych całego cywilizowanego świata. Mógł z pełną i zasłużoną satysfakcją spojrzeć na osiągnięcia swego pracowitego życia. Dorobek naukowy i obywatelska postawa Profesora została doceniona, co wyraziło sie nadaniem Mu najwyższych odznaczeń – Krzyże Komandorskiego Orderu Odrodzenie Polski, tytułu „Zasłużonego dla zdrowia narodu” , „Zasłużonego Nauczyciela Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej”, nagród państwowych.
Uznania nie skąpiły Profesorowi ośrodki zagraniczne, czego wyrazem są m.in nagroda Fundacji Jurzykowskiego oraz szereg dyplomów honorowych licznych zagranicznych towarzystw naukowych , w pracach których twórczo uczestniczył.
Był typem uczonego i lekarza o spojrzeniu wizjonerskim. Życie dostarcza ciągle dowodów, że Jego propozycje, wysuniete przed laty (od 1970 roku przewodniczył interdyscyplinarnemu zespołowi Komisji Zdrowia Społecznego PAN, gdzie wykuwano zasady ekologicznej profilaktyki chorób cywilizacyjnych), wówczas napotykające na niezrozumienie świata lekarskiego, znajdowały po jakimś czasie potwierdzenie swej słuszności. Jedną z nich były pierwsze próby separacji komórek krwi, przeszczepiania szpiku kostnego, a potem grasicy przeprowadzone z góra 20 lat temu w III Klinice Chorób Wewnętrznych Akademii Medycznej w Krakowie, którą Profesor kierował przez 28 lat.
Głęboko wrażliwy na potrzeby pacjentów, nie zaniedbywał badań naukowych. Był autorem wielu patentów z dziedziny ochrony zdrowia, ojcem środowiska, ojcem nitrogranulogenu, polskiej tymozyny.

"Nigdy nie goniłeś za dobrami materialnymi; a wypracowałeś cenniejsze nad nie kapitały. Nasz Drogi Doktorze Twardy – pisali tak niedawno partyzanccy towarzysze broni z 72 pp AK - postawiłeś sobie pomnik "cenniejszy od spiżu", bo wbudowany w umysły Polaków, w naszą świadomość, w nasze serca. Wziąłeś na swe barki udział w innym boju, w walce o zdrowie Polaków, w walce o ich zdrowy sposób myślenia, zdrowe przyszłe pokolenie".

 


 

Człowiek jest tyle wart ile uczyni
dla drugiego

Prof. Julian Aleksandrowicz